tacize uğramak

kendinizi bok çuvalı gibi hissetmeye başlarsınız. hiçbir şey sizi bu düşünceden kurtaramaz. kirlenmiş hissedersiniz. ben uğradığımda 12 yaşındaydım. hala kabuslar görüyorum, hala o günü dakikası dakikasına hemen her gece tekrar tekrar yaşıyorum. kış döneminde ataklar daha fazla oluyor, siyah deri eldivenler gördükçe olduğum yerde sinir krizine giriyorum. komik. koskocaman kadın oldum,21 yaşındayım hala o kadar çok korkuyorum ki. kabuslar her gece beni yiyip bitiriyor, antidepresanların amk hiçbir halta yaradıklarıda yok zaten. neden? neden ben? soruları içimi kemiriyor. bana söz yine baharlar gelecek!

dünyanın bütün sularıyla, en kaliteli sabun ve şampuanlarla yıkansan bile derine işleyen kirlenmişlik hissini çıkaramazsın

allah kimseye yaşatmasın.

cezasının idam olması gereken bir suç türüdür.

herkesten herşeyi bekleyecek hale gelip paranoyak olma ihtimaliniz pek yüksektir.insanı içten yıkar,toparlanması zor olur.hatta toparlanamayabilirsiniz.zor be.

cidden yeter artık otobüste bile gözleriyle taciz eden piçlerden bıktım bu kadar mı iğrenç insanlarsınız hatta insan bile değilsiniz orospu çocukları

allah o boku yiyenlere cennetini haram kılsın. o kötü duyguyu yaşamış birine ne kadar temkinli yaklaşırsanız yaklaşın korkar. ben bı erkek olarak ilk dayak yediğim zaman herkese düşman gibi baktım uzun süre. dayak lan dayak. o duyguyu o durumu tahayyül bile edemiyorum.

adamlıkla ilgisi yok i̇nsan olması yeterli insani duyguları değerleri taşıması yeterli böyle bir şeyin yapılmaması için ama bunlar insanda değil hayvan diycem hayvanlara hakaret olur duygusuz şerefsiz lavuklar.

'beyni olması gereken yerde olmayan insanların bazı hareketlerine verilen isim..'

yine hunharca eksileniyorum. tü pislikler.

o kadar kötü bir his ki bu. başımdan geçti bir defa, anlatayım. ankara'dakiler bilir, özel 512'ye bindim, kampüse gideceğim. öğle vakti olduğundan otobüs tıklım tıklım. orta kapıdaki demirlere tutunuyorum. önümde de sporcu çantası olan biri var. yol boyunca bana baktı durdu. küpem olduğu için bakıyor diye düşündüm. etimesgut'ta küpe takan insanlara pek iyi gözle bakılmıyor. yol ilerledikçe elini çantasının ucuna dokunuyormuş gibi yaparak bana yaklaşmaya çalıştı. o an başımdan aşağı kaynar sular döküldü. o kadar kötü bir his ki. bana küfür etmiş olsa, tartışıyor olsak kavga ederim, vururum en azından ama o an elim ayağım titredi, öyle korktum ki. ne yapacağımı bilemedim. öyle titriyordum ki zor ayakta duruyordum. ilk durakta indim daha sonra, su içtim, derin nefes aldım. o korku kadınları anlamama yetti. kimsenin başına gelmemesini umuyorum.

Her kadın ne yazık ki yaşar.

13 yaşındayken, evli ve eşi hamile bir p*çin tacizine uğramıştım. En büyük ablamın çocukluk arkadaşı ve ailecek akrabamız oluyorlardı, eşi ile o kadar birbirimizi severdik ki ... Annemden Allah bin defa razı olsun bizleri korkak yetiştirmedi, aksine kız çocukları daha cevval olmalı derdi. Onun verdiği eğitim ve cesaret sayesinde içinde bulunduğum tehlikeden ve iğrenç durumdan kendimi savunarak kurtulmuştum. Annem ve ablalarım gelince de hemen anlattım ve bir daha hiçbir şekilde o pislik beni rahatsız etmeye cesaret edemedi.Annemler gerekli önlemi aldı, tehdidi yaptı. Tabii bu olay hiç kimseye (özellikle evin erkek üyelerine) anlatılmadan halledildi. Hem düğünümüz vardı arefesinde olay çıksın istemedik hem de eşine acıdık, hamile ve maalesef ailesinin destek olmayacağını bildiğimiz için çaresiz olduğunun farkındaydık. Tacize sadece kadınlar uğramıyor, ülkenin köpeğinden oyuncak mankenine uçan kaçan her şey... Tek yapabileceğimiz ise bu hastalıklı pisliklerin çoğalmasını engellemek adına çocuklarımızı sağlıklı ve insani değerlere sahip bir şekilde yetiştirmek. Malum bizi bizden başka koruyan olmuyor, (bkz: Musa Orhan)ın serbest kalması kimseyi şaşırtmadı misal.

Hiç unutmam bundan 4 yıl önce (o zamanlar 17 yaşındayım) eve dönüyorum, bizim yan sitenin bahçesinde 2 kız vardı sanırım arkadaşlarını bekliyorlardı neyse bunlar bana birden şişt yakışıklı naber, hey endama boya posa bak be, aslanım benim gibi laflar atmaya başlamıştı, karşılık vermeyincede bana yavşak, orospu demişlerdi. Gene aynı şekilde karşılık vermeden geçip gitmiştim. Şimdi kızlardan taciz mi yenir amk bu nasıl anı falan diyeceksiniz, Kızlardan korktuğum kadar erkeklerden korkmuyorum. Erkeklere karşı kendimi savunabilirim fakat kendini bilmez bir kızın yalanına karşı kendimi savunamam.

nadiren de olsa erkeklerin de başına gelen rahatsız edilme hadisesi. burada bir adamın müdürü tarafından nasıl taciz edildiğini anlattığına şahit oluyoruz. aslı astarı var mıdır bilemem. kadının beyanını esas alan yönetmelikler, erkeğin beyanını da esas alırlar mı bilemedim.

Tacizin kadını erkeği yok. Ancak hepimiz biliyoruz ki tacizden en mağdur taraf kadınlar. Küçük yaşlarımızdan itibaren bu iğrenç zihniyetin hedefi haline geliyoruz. Çıkıp da yok ben hiç sözlü tacize bile uğramadım diyecek kadın sayısı çok azdır. Kendimden biliyorum çünkü. Henüz 13 yaşında bütün derdi okula gidip gelmek olan bir kız çocuğuyken eve dönüş yolunda arabadan laf atma şeklinde tacize uğradım. Evet bu bir taciz. Üstelik laf atıp geçmediler, birkaç metre ileride beklediler. Oradan geçersem işleri kolaylaşacaktı. Ben henüz 13 yaşında saçı örgülü, sırtında okul, elinde resim çantası olan bir çocuktum. Ben haftalarca yolumu değiştirdim. Haftalarca annemi o yolda beklettim. Ben yıllarca yanımda araba yavaşlayınca korktum. 14 yaşımdaydım saçlarım gürdü, örüp açınca kıvırcık olmasına bayılırdım. Rüzgarda savruldukça saçlarım mutlu olurdum. Ama bir gün savrulan saçlarıma dokunma hakkı buldu yoldan geçen hayatım boyunca görmediğim o kişi. Daha da saçımı topuzdan başka şekilde toplamadım. 21 yaşıma kadar her yaşta vardır mutlaka bir hikayem hepsini yazamam buraya ama hepsi de tahmin edilebilir, hepsi de yaşanabilir olaylardı. Bizler tacizlerle ve korkularla büyüyen kadınlarız.